Deze brug dateert uit 2005, een hef- of tafelbrug en een heel ander model dan de vorige brug, de Prinses Irenebrug, een ophaalbrug. Deze brug lag vanaf 1939 op deze plaats, nadat de vorige brug ca. 50 meter oostelijker in 1936 was ingestort.
De brug is geopend op 5 augustus 1939 en omdat juist op die dag een prinsesje was geboren, is deze brug enkele dagen later naar haar genoemd, uiteraard na verkregen goedkeuring van het Koninklijk Huis: De Prinses Irenebrug. Hanny van Oeveren-Laak die een jaar eerder was geboren, mocht op 5 augustus als één van de eersten de brug over.
In de tweede wereldoorlog werd deze brug anders genoemd: de Terbregsebrug, omdat de Duitsers niet toestonden dat er nog iets zou herinneren aan het Koninklijk Huis. Na de oorlog is dat weer teruggedraaid en sindsdien is deze brug bekend onder de naam (Prinses) Irenebrug.

Er kwam een nieuwe brugwachter, Henk van Driel, elektricien uit Terbregge. Hij kon als geen ander de brug over de strekvaart in Hillegersberg (Dorpsstraat – Grindweg) repareren en omdat die brug (de voormalige Tivolibrug van de Straatweg) naar Terbregge werd verplaatst (gerold over de Montignylaan) was deze functie voor Henk geknipt, ook al omdat hij er feitelijk naast woonde, als caféhouder van het gelijknamige café aan de Bergse Linker Rottekade 300.

Het feit dat hij commandant was van de brandweer in Terbregge kwam hem nog goed van pas tijdens de uitoefening van zijn werk: Bij warm weer moest de brug gekoeld worden om uitzetting te voorkomen en daarmee het vastlopen van het bewegende deel. Met waterslangen en een pomp van de brandweer kon hij deze klus makkelijk klaren.